De meest succesvolle adellijke familie van het oude Europa was zonder de twijfel de familie Coburg. In āDe stoeterij van Europaā beschrijft de Vlaamse journalist en koningshuiskenner Jan van den Berghe hoe zij in de negentiende eeuw door het slim sluiten van huwelijken op verschillende Europese tronen terecht kwamen.
Dat het onbeduidende Duitse hertogdommetje Saksen-Coburg zoveel vorstelijke huwelijkspartners wist te leveren, is bijzonder. āDe stoeterij van Europaā noemde Otto von Bismarck de Coburgs spottend en niet zonder reden. Het fokken van prinsen en prinsessen was hun core business in een benauwd wereldje waar geschikte huwelijkspartners van het juiste niveau schaars waren.
Leopold I
Het succes van de familie von Saksen-Coburg begon min of meer met prins Leopold. De knappe en slimme Duitse prins wist de Britse kroonprinses Charlotte het hof te maken ten koste van de prins van Oranje, de latere koning Willem II. Het zou niet de laatste keer zijn dat een Coburg er vandoor ging met een beoogde huwelijkskandidaat voor de Oranjes. Helaas stierf de prinses van Wales vroeg, maar het leverde Leopold voldoende status en connecties op om het tot koning Leopold I der Belgen te schoppen.
Koning Leopold I wist vervolgens zijn zus aan de Britse prins Edward uit te huwelijken. Dat leidde tot de geboorte van koningin Victoria, Victoria koppelde hij weer aan zijn Ć©n haar neef Albert van Saksen-Coburg en Gotha. Daarmee kwam het Britse koningshuis totaal in handen van de Coburgs (in 1917 doopten ze zichzelf om tot het minder Duits klinkende huis Windsor). Victoriaās vele kinderen huwden uiteraard veelal op stand met andere prinsen en prinsessen. Zo was haar oudste dochter de moeder van de Duitse keizer Wilhelm II.
Leopolds dochter prinses Charlotte huwde met Maximiliaan van Habsburg, de jongere broer van keizer Frans Jozef. Toen hij mede onder haar druk de troon van Mexico accepteerde, werd zij keizerin van Mexico. Veel plezier heeft ze er niet aan beleeft, want Maximiliaan was ontrouw, maakte er een zootje van en werd uiteindelijk geƫxecuteerd. Keizerin Carlota werd daarop waanzinnig, viel de paus lastig en ging sadomasochistische brieven schrijven.
Bastaarden
Wie denkt dat de Oranje-Nassaus liederlijke lui waren, kent de Coburgs nog niet. Hun huwelijken waren zelden gelukkig. Zowel de heren als de dames hielden er veelvuldig buitenechtelijke relaties op na. Daarbij hadden de mannen een voorkeur voor actrices en andere lichtekooien. Scheidingen kwamen voor die tijd dan ook veelvuldig voor. Uiteindelijk moeten er vandaag de dag duizenden Coburgs rondlopen als je de vele bastaarden en hun nakomelingen meerekent.
Naast huwelijkse ontrouw was een zekere mate van excentriciteit de Coburgs niet vreemd. Koning Ferdinand I van Bulgarije had naast het verwekken van buitenechtelijke kinderen nog een hobby: treinen. Regelmatig nam hij de locomotief over als de Oriƫnt-Express door Bulgarije reed. Dat leidde tot een wilde rit voor de inzittenden. Andere Coburgs componeerden muziek of wisten zich een privƩkolonie te verschaffen zoals de Belgische koning Leopold II deed met de Congo.
Invloedrijk
De Coburgs waren geliefd als importkoningen omdat ze zich schikten naar de rol van constitutioneel monarch. Alhoewel dat niet altijd van harte ging. Dit in tegenstelling tot de minder rekbare grote Europese vorstenhuizen die waren gewend om daadwerkelijk te regeren. Daarom hebben de Coburgs in West-Europa nog altijd hun tronen en kronen in handen.
In āDe stoeterij van Europaā geeft Jan van den Berghe een bijna uitputtend, encyclopedisch verslag van de vele Coburgjes die in de negentiende eeuw een rol speelden in de vorstenhuizen van Europa. Dat doet hij met humor. De nadruk ligt daarbij wel op seksuele escapades en excentriek gedrag. De serieuze politiek komt zelden aan bod. Dat maakt āDe stoeterij van Europaā vooral tot een zeer vermakelijk geschiedenisboek voor liefhebbers van sappige royaltyroddels.
Boek: De stoeterij van Europa ā Jan van den Berghe