Koning van Engeland en Denemarken. Regeerde over Engeland van 1040 tot 1042.
Volgens de Duitse kroniekschrijvers Adam van Bremen (ca. 1050-1085) was Hardeknoet de enige zoon van Knoet de Grote en Emma van Normandië. Hij was de wettig erfgenaam van zijn vader en werd na diens dood in 1035 koning van Denemarken onder de naam Knoet III. Hardeknoet had daarnaast rechten op de troon van Engeland maar kon zich niet laten installeren als koning vanwege een oorlog met Magnus I van Noorwegen.
Zijn halfbroer Harold I van Engeland werd aangesteld als regent van Engeland maar liet zich in 1037 tot koning kronen. Hardeknoet zette hierop een expeditie op touw om zijn rechten in Engeland op te eisen. Voor hij in Engeland aankwam was Harold I echter overleden. Hardeknoet liet het lijk van zijn halfbroer opgraven, onthoofden en dumpen in een moeras bij de Theems. In 1040 werd hij koning van Engeland.
De periode van Hardeknoet als koning van Engeland staat bekend als een onrustige. Hij voerde zware belastingen in. Hardeknoet had geen echtgenote en voor zover bekend ook geen kinderen. Hij vroeg Eduard de Belijder, een zoon die Aethelred II bij zijn moeder Emma had verwekt, om hem na zijn dood op te volgen.
Hardeknoet overleed op 8 juni 1042 in Lambeth tijdens een drinkgelag en werd begraven in Winchester. Hij werd zoals afgesproken opgevolgd door Eduard de Belijder als koning van Engeland. Magnus I van Noorwegen werd in Denemarken gekozen als zijn opvolger.
