Op vier locaties in Nederland kan het publiek ervaren dat de komst van Molukkers voor alle vier de herinneringscentra van betekenis was. Op 21 juni 1951 kwam de laatste boot met Molukse KNIL-militairen in Rotterdam aan en werden ze naar Kamp Amersfoort gebracht.
Vervolgens werden ze op vele plekken in het land verspreid, onder andere naar woonoord Schattenberg (voormalig Kamp Westerbork) en woonoord Lunetten (voormalig kamp Vught). Sam Saptenno, toenmalig bewoner van Schattenberg :
Voor mij als klein kind was Schattenberg een wereld van buiten spelen en voetballen. Er was genoeg ruimte. Toen ik naar de christelijke MAVO in Westerbork ging, werd ik voor het eerst geconfronteerd met een andere wereld. Zo waren mijn Nederlandse klasgenoten veel directer en vrijer in het uiten van hun mening. In het kamp was vaders wil natuurlijk wet. Je gehoorzaamde altijd.
Op 21 juni wordt de historische reis van de Molukkers nogmaals gemaakt. De start om 10.00 uur in Nationaal Monument Kamp Amersfoort staat symbool voor de ontvangst van Molukkers in 1951. Molukkers van de eerste generatie vertellen dan hoe het was om aan te komen in Nederland met het vooruitzicht op een tijdelijk verblijf. Net als in 1951 gaat de historische bus met betrokkenen van toen vervolgens op weg naar voormalig Kamp Vught, een van de plekken in Nederland waar Molukkers toen werden ondergebracht.
In Herinneringscentrum Kamp Westerbork start tegelijkertijd met het programma in Vught een activiteit gericht op de verhalen van Molukkers die in Schattenberg een bestaan moesten opbouwen. Het programma gaat met name over de vormgeving van een permanent verblijf in Nederland. Bewoners van het eerste uur delen hun herinneringen over het leven in Schattenberg en Nederlandse betrokkenen vertellen over hun ervaringen.
Het Indisch Herinneringscentrum op landgoed Bronbeek in Arnhem vertelt de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog in Azië, de gevolgen van de dekolonisatie van Nederlands-Indië en de komst van Indische repatrianten en Molukkers naar Nederland.
Volgens de herinneringscentra is het noodzakelijk dat de verhalen van de Molukkers bij een breder publiek bekend worden. Directeur Dirk Mulder van Herinneringscentrum Kamp Westerbork:
Het grote publiek kent de herinneringscentra vooral van de herdenking van de Tweede Wereldoorlog. We willen in deze samenwerking met andere herinneringscentra ook het andere verhaal laten zien. Een verhaal dat ook deel uitmaakt van onze naoorlogse geschiedenis. De lotgevallen van de Molukkers laten zien hoe Nederland omging met minderheidsgroepen en wat we ervan kunnen leren, ook nu. Ik vraag me af of we voldoende op de hoogte zijn van elkaars geschiedenis.
