In de Griekse en Romeinse mythologie is Nyx (Nox) de vrouwelijke personificatie van de nacht. Ze behoort tot de zogeheten oergoden en is een dochter van Chaos. De godin werd vaak afgebeeld als een gevleugelde godin die met een strijdwagen door de duisternis reed.
In de antieke wereld werd de nacht als een oerkracht beschouwd. Nyx was daarmee een belangrijke maar ongrijpbare godin, die niet alleen door mensen maar ook door goden werd gevreesd en geëerd. In de Ilias stelt Homerus dat de godin macht heeft over zowel mensen als goden.
Volgens de Theogonia van de Griekse dichter Hesodius werden uit Nyx en haar broer Erebos twee andere oergoden geboren: Aether (atmosfeer) en Hemera (de zuivere bovenlucht of de dag). Ze was daarmee de eerste van Chaos’ kinderen die het leven schonk aan andere elementen in het universum.
Later zouden uit de godin van de nacht verschillende oerkrachten zijn geboren, zoals Thanatos (dood), Hypnos (slaap), Nemesis (wraak), Apate (misleiding), Philotes (affectie, seksualiteit en vriendschap), Geras (ouderdom) en Momus (hoon).
Ook de Hesperiden worden wel eens aangemerkt als haar kinderen. Volgens andere bronnen waren deze zeven nimfen de dochters van Ceto en Atlas.
Zie ook: Oergoden uit de Griekse mythologie
Overzichtspagina Griekse mythologie
Bronnen â–¼
-https://www.britannica.com/topic/Nyx
-De Grote Mythologie Encyclopedie – Arthur Cotterell (Veltman)