Rembrandt’s etsen

Geen enkele kunstenaar is wereldwijd zo beroemd en geliefd als Rembrandt. Dat is niet altijd zo geweest. Hoort hij in zijn tijd tot de belangrijkste meesters, na zijn dood wordt hij vaak verguisd om zijn losse toets. In de negentiende eeuw slaat het beeld om en wordt zijn impressionistische stijl juist bewonderd. Rembrandt wordt verheerlijkt als nationale kunstheld. Hoogtepunt van zijn populariteit is de creatie van het Rembrandtplein in Amsterdam, met in 1852 een standbeeld van de kunstenaar. De tentoonstelling De 100 mooiste Rembrandts gaat over de verandering van smaak in de waardering van Rembrandt.

Teylers en Rembrandt

Het verhaal van de verwerving van de tekeningen en etsen van Rembrandt door Teylers, laat zien hoe de waardering van zijn werk zich heeft ontwikkeld sinds het eind van de achttiende eeuw. In de achttiende eeuw begon Teylers Museum met het aankopen van Rembrandt etsen. In een periode van ruim vijftig jaar is bijna het gehele grafische oeuvre van de meester binnen gehaald. Van de 314 verschillende etsen die Rembrandt heeft gemaakt, bezit Teylers er 265. Daarnaast bezit het museum ook 12 tekeningen. De collectie van het Teylers behoort tot de tien belangrijkste ter wereld, samen met het Rijksmuseum in Amsterdam, het British Museum in Londen en de Morgan Library & Museum in New York.

Smaak van toen en nu

Kenmerkend voor Rembrandts etsen en tekeningen is de ongelofelijk goed geobserveerde lichtval en keuze voor het meest emotionele moment. Om te oefenen met het uitbeelden van deze emoties, maakte Rembrandt verschillende zelfportretten. Door de blikken die hij treffend wist te vangen, doen deze portretten vandaag de dag nog modern aan.

Favoriete Rembrandt

Door op hun favoriete Rembrandt te stemmen, was het publiek in de gelegenheid de tentoonstelling mede samen te stellen. Maar liefst duizend mensen brachten de afgelopen maanden een stem uit op hun favoriete Rembrandt. De honderd mooiste zijn nu te zien in de tentoonstelling De 100 mooiste Rembrandts. Grote publiekslieveling was De terugkeer van de verloren zoon (1642). Overeenkomstig met de keuze van het publiek, beschouwt ook Rembrandt-kenner Peter Schatborn dit werk als een van de meest indrukwekkende Rembrandts.

“Het verenigt in hoge mate Rembrandts karakteristieke kenmerken: een met fijne pen getekende opzet die in brede, schetsmatige lijnen werd uitgewerkt”.

De combinatie van deze kenmerkende stijl met de weergave van een universele emotie, maakt dat dit werk veel mensen aansprak. De smaak van de kenner en het publiek komen in de eenentwintigste eeuw dus geweldig overeen.