Historiek
Vorst van Bulgarije: Alexander I van Bulgarije (1857-1893). Regeerde van 1879 tot 1886.
Op 3 maart 1878 werd Bulgarije autonoom als zelstandig prinsdom van het Ottomaanse Rijk. Op aanraden van tsaar Alexander II kozen de Bulgaren Alexander op 29 april 1879 als staatshoofd. Ervaring had Alexander I van Bulgarije niet in het besturen van een land. Tot het moment dat hij vorst van Bulgarije werd was hij luitenant geweest in Potsdam. Alexander was gedurende de eerste jaren van zijn regeerperiode feitelijk niet meer dan een vazal van de Russen. Politieke conflicten leidden in 1883 echter tot een breuk tussen Bulgarije en Rusland.
In 1885 voegde Alexander de Ottomaanse provincie Oost-Roemelië bij Bulgarije nadat de Bulgaarse bevolking aldaar in opstand was gekomen tegen de Turken. De provincie heette vanaf dat moment Zuid-Bulgarije. Alexander zelf werd gouverneur van de provincie en in 1908 werd Zuid-Bulgarije formeel deel van Bulgarije.
Augustus 1886 dwongen Russischgezinde officieren Alexander I van Bulgarije af te reden. In de nacht van 20 augustus werd hij in een paleis in Sofia gevangen genomen en uitgeleverd aan de Russische autoriteiten. De voorzitter van de wetgevende vergadering, Stefan Stambolov, probeerde later dat jaar tevergeefs Alexander opnieuw op de troon te krijgen. Nadat Otto von Bismarck hem in samenwerking met de Russische en Oostenrijkse regeringen verboden had de samenzweerders te straffen verliet Alexander het land. Hij werd tien maanden later als vorst opgevolgd door Ferdinand I van Bulgarije.
Alexander I van Bulgarije overleed op 17 november 1893 in de Oostenrijkse stad Graz. Hij was op dat moment generaal-majoor van het Oostenrijks-Hongaarse leger.
