De Balfour-verklaring of Balfour-declaratie. Een officiële verklaring waarmee de Engelse regering steun toezegde voor de stichting van een ‘nationaal tehuis’ voor het Joodse volk in Palestina.
De Britse minister Arthur Balfour stuurde op 2 november 1917 een brief naar Lord Rotschild, een prominent Brits zionist. De brief werd bekend als de Balfour-declaratie. Veel Joden zagen de brief als een internationale goedkeuring voor de stichting van de staat Israël.
De verklaring wordt voor een groot deel toegeschreven aan lobbywerk van Chaim Weizmann, een van de leiders van de Zionistische Wereldorganisatie. In de brief stond:
“Harer Majesteits regering staat welwillend tegenover de vestiging van een nationaal huis voor het Joodse volk in Palestina, en zal naar beste vermogen het bereiken van dit doel ondersteunen, waarbij het duidelijk moet zijn dat niets zal worden gedaan dat de burgerlijke en religieuze rechten van bestaande niet-Joodse gemeenschappen in Palestina kan schaden, of de rechten en politieke status die Joden genieten in enig ander land”.
De meeste zionisten waren blij met de verklaring. Veel Arabieren reageerden echter woedend. Ze waren van mening dat met de Balfour-verklaring de Britse-belofte van 1916 aan Sharif Hussein van Mekka werd geschonden. De Britse Hoge Commissaris in Caïro, Sir Henry McMahon, had toen tegenover deze Sharif Hussein van Mekka aangegeven dat Groot-Brittannië bereid was de onafhankelijkheid van de Arabieren te erkennen en steunen.
Boek: The Balfour Declaration
