1904: de vreemdste marathon ooit..?

De marathon op de Olympische Spelen van 1904 mag met recht een van de vreemdste hardloopwedstrijden uit de geschiedenis genoemd worden. Tijdens deze wedren, gehouden tijdens de eerste Olympische Spelen ooit in de Verenigde Staten, deden zich diverse vreemde gebeurtenissen voor. Zo legde de vermeende winnaar van de race het grootste gedeelte van zijn looptocht af per auto… Het kostte hem de gouden plak.

Marathon in de straten van St. Louis: een valse winnaar

Het was dinsdag 30 augustus 1904. Deze dag vond de marathon van de Olympische Spelen plaats in de straten van de Amerikaanse stad St. Louis, in de staat Missouri. Met 32 graden Celsius was het een bloedhete dag. Op het zanderige en stoffige traject was slechts één drinkpunt beschikbaar. Er deden 32 hardlopers mee, van wie er uiteindelijk 14 de finish zouden halen.

De winnaar van de hardloopwedstrijd was Fritz Lorz. Maar de wedstrijdleiding had ontdekt dat Lorz na 14 kilometer een flink stuk met de auto had afgelegd, waarna hij gediskwalificeerd werd. Na ruim twintig kilometer per auto afgelegd te hebben, was hij even voor de finish uitgestapt om de race te voltooien, omdat de motor van de auto het begaf. De officials ontdekten de fraude en diskwalificeerden de ogenschijnlijke winnaar. Vier jaar later, in Londen, werd de winnaar van de marathon overigens óók gediskwalificeerd. Atleet Dorando Pietri had niet zozeer vals gespeeld, maar hij was kort voor de finish wel een handje geholpen door officials toen hij oververmoeid en gedesoriënteerd totaal de verkeerde kant op liep. Vanwege die hulp werd ook de naam van Pietri uit de boek geschrapt.

De nummer twee, Thomas J. Hicks, werd bijna vergiftigd

In 1904 ging de ‘nummer twee’, Thomas J. Hicks, uiteindelijk met de gouden medaille aan de haal. Maar ook dit ging niet zonder slag of stoot. Na 24 kilometer stortte Hicks bijna in en kreeg hij als stimulans een ei met daarin de stof strychnine, wat tegenwoordig beschouwd wordt als een giftige stof (gebruikt om knaagdieren of vogels te doden). Ook nam hij een stevige slok brandy. Daarna rende Hicks verder.

Op het punt van 32 kilometer was Hicks’ energietank opnieuw leeg en kreeg hij wederom hetzelfde recept, maar nu met een extra ei erbij. Zo’n acht kilometer voor de finish nam hij opnieuw een ei. Nadat Hicks de finishlijn was gepasseerd, stortte de half vergiftigde atleet volledig in en sliep hij urenlang. Toen hij wakker werd bleek hij goud veroverd te hebben. Achteraf beschouwd was de dosis strychnine die hij had genomen levensgevaarlijk, maar Hicks overleefde het.

Na zijn gewonnen race gaf Hicks, die van beroep professioneel clown was, aan dat hij zou stoppen met hardlopen. Hij zei het volgende:

“Mijn grootste wens was de kampioensbeker van de marathon te ontvangen, en nu ik hem heb, wil ik anderen de kans geven hem ook te winnen.”

De nummer vier deed onderweg een dutje

De marathon van 1904 was ook bijzonder, omdat de vierde finisher, Andarín Carvajal uit Cuba, tijdens de wedstrijd onderweg een dutje deed. Om mee te kunnen doen aan de Olympische Spelen in de Verenigde Staten, rende hij eerder van Noord- naar Zuid-Cuba. Het geld dat deze actie opleverde, gebruikte hij om naar de Verenigde Staten te reizen. Wat er overbleef vergokte hij tijdens zijn Amerikaanse verblijf.

Carvajal rende een deel van de marathon in een lange broek, maar dat bleek nogal warm aan de benen te zijn. Gelukkig had een mederenner een mes bij zich en kon Carvajal zijn broek versnijden tot korte broek. Onderweg besloot Carvajal even te pauzeren om wat appels te eten. Die bleken dusdanig verrot, dat de hardloper ziek werd en een dutje deed in de hoop daarvan op te kikkeren. Dit belette hem niet om uiteindelijk vierde te worden.

Het percentage marathonlopers dat de finish bereikte in 1904, was het laagste aantal uit de geschiedenis van de Olympische Spelen ooit. Naast de bijzondere verhalen die hierboven beschreven zijn, was dit een diepterecord.

Boek: Marathonloper

Bronnen ▼