Vlaams politicus. Achiel van Acker was vier keer premier van België. Wordt vaak de ‘vader van de Belgische sociale zekerheid’ genoemd.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij een van de personen die het voortouw namen in het reorganiseren van de socialistische beweging. Samen met onder andere Edward Anseele jr. werd de Vlaamse Centrale der Illegale Partij opgericht.
Achiel van Acker als minister
In de regering-Pierlot (1944-1945) werd hij minister van Arbeid en Sociale Voorzorg. Na de Tweede Wereldoorlog was de kolenproductie in België erg verminderd. Van Acker liet duizenden Duitse krijgsgevangenen in de Belgische kolenmijnen werken om zo de productie weer op gang te krijgen. Als minster bracht hij verder het stelsel van sociale zekerheid tot stand. In februari 1945 werd hij premier van een kabinet van nationale unie. De CVP-ministers uit dit kabinet namen echter in juli 1945 al ontslag vanwege de slepende Belgische Koningskwestie. Aan het eerste premierschap van Van Acker kwam in maart 1946 een eind.
Van maart tot augustus 1946 stond Van Acker aan het hoofd van een links kabinet en van maart ’47 tot augustus ’49 was hij minister van Verkeer in een BSP-CVP-regering. In 1954 werd Van Acker opnieuw premier. Ditmaal van een BSP-liberale regering die tot juni 1958 stand hield.
Achiel van Acker was niet alleen politicus. Hij publiceerde tevens verzen en prozabundels, hield zich bezig met volkenkunde en verzamelde duizenden uitdrukkingen en zegswijzen. Tijdens de Vlaamse verkiezing van De Grootste Belg in 2005 werd Van Acker 41ste.
Achiel van Acker overleed op 10 juli 1975 in Brugge.
