Het College van San Ildefonso in Mexico Stad, dat tegenwoordig een cultureel centrum en een museum huisvest, werd in 1588 gebouwd door de orde der jezuïeten. Deze kerkorde werd gesticht in 1540 door de Spaanse ridder en priester Ignatius van Loyola.
Het ‘Colegio’ van San Ildefonso was geen college zoals wij dat kennen, maar meer een soort internaat en een school voor de kinderen van de nieuwe Spaanse elite van de stad. Deze kinderen kregen niet alleen onderwijs in religieuze zaken, maar volgden ook andere lessen aan de Real y Pontificia Universidad de México, de eerste universiteit van Noord-Amerika, gesticht in 1551. Alles aan ‘het Ildefonso’ was verheven en prestigieus.
Halverwege de achttiende eeuw bereikte het college het hoogste aantal leerlingen, een hoogtepunt in het bestaan van de school. Echter, de jezuïeten kregen het aan de stok met de Spaanse koning Karel III, die alle leden van die orde in 1767 verdreef uit de Spaanse gebieden. De school raakte in verval, en werd gebruikt voor het onderbrengen van een regiment van het Spaanse leger. In de negentiende eeuw werden bij herhaling buitenlandse troepen in het college gelegerd, zoals de Amerikanen tijdens de Mexicaans-Amerikaanse oorlog van 1846-48, en de Franse invasie van Mexico die begon in 1861.
President Benito Juárez kon het in 1867 niet meer aanzien dat het oude trotse college van San Ildefonso zo in verval was geraakt, en knapte het gebouw op om er de Escuela Nacional Preparatoria in te huisvesten, een soort middelbare school ter voorbereiding op een studie aan de nieuwe nationale universiteit van het weer opbloeiende Mexico, na decennia van buitenlandse inmenging. Deze situatie bleef bestaan tot het jaar 1920, toen na de Mexicaanse Revolutie van 1910 (onder meer ontstaan uit onvrede over het regime van president Porfirio Diaz onder de agrarische klasse) het gebouw een nieuwe bestemming kreeg.
Mexicaanse muralisme
Een van de belangrijkste vertegenwoordigers van deze zeer interessante kunststroming, die prachtige muurschilderingen opleverde, met grote artistieke en historische waarde, was de schilder José Clemente Orozco. Samen met gelijkgestemden begon hij in de jaren twintig wat de Mexicaanse Muurschildering Revolutie is gaan heten. Zij maakten hun eerste schilderingen op de muren van het oude ´colegio´, waarmee aan de rijke geschiedenis van het gebouw een nieuw hoofdstuk werd toegevoegd.
De school werd gesloten in 1978, en in 1992 weer heropend als een cultureel centrum. Het in het gebouw gevestigde instituut zet zich tegenwoordig in voor het opknappen van het oude centrum van miljoenenstad Mexico. Helaas is het college zelf ook aan een opknapbeurt toe, waar geen geld voor lijkt te zijn. De schilderingen van de muralisten en het gebouw zelf zouden bewaard moeten worden als getuigen van de mooie en minder mooie aspecten van de Mexicaanse geschiedenis. Misschien dat de vermelding door het WMF zal helpen.
