Flavius Aëtius (ca. 390-454) was een Romeinse generaal in de vijfde eeuw die bekendstaat om zijn overwinning op Attila de Hun in de Slag op de Catalaunische Velden in 451 na Christus.
In 425 leidde hij een leger Hunnen dat opkwam voor usurpator Johannes. Deze Johannes had zichzelf tot keizer uitgeroepen maar werd niet erkend door de Oost-Romeinse keizer Theodosius II. Toen Flavius Aëtius in Ravenna aankwam was upsurpator Johannes al verslagen en gedood. Na enkele schermutselingen sloot Aëtius een overeenkomst met Galla Placidia, de keizer-moeder en regentes van keizer Valentinianus III. De Hunnen werden naar huis gestuurd en Aëtius werd magister militum (meester der soldaten) van het westelijke Romeinse rijk.
Machtig man
Flavius Aëtius leidde het rijk ruim twintig jaar en was in de praktijk een soort voogd van keizer Valentinianus III. Hij hield zich ook bezig met de buitenlandse politiek. In het bedreigde Gallië wist hij de Romeinse heerschappij te handhaven door Germaanse stammen als de Westgoten, Bourgondiërs en de Hunnen tegen elkaar uit te spelen. Deze tactiek zorgde ervoor dat hij zowel Romeinse als Germaanse troepen onder zijn commando had.
In 451 wist hij op de Catalaunische velden (in de Champagne, waarschijnlijk bij Châlons-sur-Marne) een aanval van Attila de Hun op Gallië af te slaan. Attila deed een jaar later nog een aanvalspoging, maar nadat de Hunnen-leider in 453 was overleden keerde de rust weer.
Flavius Aëtius probeerde zijn positie te verstevigen door zijn zoon te verloven met de dochter van keizer Valentinianus III. Door de dood van Attila was Aëtius echter niet langer meer geheel onmisbaar voor het Romeinse Rijk. Keizer Valentinianus III keerde zich in 453 tegen Aëtius. Hij liet de magister militum bij zich op audiëntie komen en vermoordde hem.
Hoewel Aëtius er tijdens zijn carrière in geslaagd was het gevaar van Gallië af te wenden, had hij het Rijk ook schade toegebracht. Onder meer door te grote concessies te doen aan de Hunnen.
