Iemand op de pijnbank leggen

1 minuut leestijd
Pijnbank (CC BY-SA 3.0 - Lokilech - wiki)
Pijnbank (CC BY-SA 3.0 - Lokilech - wiki)

Dagelijks worden er zegswijzen en uitdrukkingen gebruikt waarvan de oorspronkelijke betekenis onbekend is. Wie denkt er bij “iemand in de luren leggen” nog aan de doeken, waarin kinderen met Engelse ziekte werden gewikkeld om het kromtrekken van armen en benen tegen te gaan?

Veel uitdrukkingen die ontleend zijn aan dergelijke voorwerpen kan men tegenwoordig alleen nog in musea bekijken. In de nieuwe rubriek Taalmuseum worden historische gebruiksvoorwerpen en praktijken gekoppeld aan Nederlandse uitdrukkingen en zegswijzen.

Tekening van iemand die op de pijnbank ligt (Publiek Domein - wiki)
Tekening van iemand die op de pijnbank ligt (Publiek Domein – wiki)

Iemand op de pijnbank leggen

Betekenis: Iemand het leven lastig maken, iemand kwellen

Verklaring: De uitdrukking ‘iemand op de pijnbank leggen’ verwijst naar het gebruik van de pijnbank, om door middel van lichaamsfolteringen uit beschuldigden bekentenissen te persen. Het bekennen zonder “scherp examen” was meestal een uitzondering. Men mocht iemand pas veroordelen als deze had bekend. Men mocht de tortuur echter pas toepassen als er voldoende aanwijzing voor schuld bestond. Aan de foltering ging gewoonlijk de “question préparatoir” vooraf om de verdachte schrik aan te jagen. De beul liet de werktuigen zien en gelastte de beschuldigde zich te ontkleden zodat de mannen slechts van navel tot knie, de vrouwen van borst tot knie waren bedekt.

Volgde op die bedreiging niet spoedig de bekentenis, dan begon de foltering. De pijnigingen konden zeer verschillend zijn. Het water, het vuur, het koord, het gloeiend ijzer, de beenschroeven, de wipgalg en het houten paard waren de meest gebruikelijke pijnigingsmiddelen. Het houten paard waarvan de ruggengraat door een scherp gemaakte uitstekende eiken plank werd gevormd was vooral voor echtbreeksters bestemd, die er schrijlings moesten opzitten. Daarbij werden hun voeten soms nog met kanonskogels verzwaard.

Drs Girbe Buist (1955) studeerde Geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen. Na een korte loopbaan in de Volwasseneneducatie werkte hij 25 jaar als adviseur erfgoed bij de Stichting Kunst & Cultuur Overijssel. Eigenaar van het bureau Buistbelevingsprojecten, freelancejournalist en gids. Schrijft boeken en artikelen over regionale geschiedenis en immaterieel erfgoed.

Recent gepubliceerd

Reageer

Abonneer
Stuur mij een e-mail bij
guest
0 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties

Gratis geschiedenismagazine

Ontvang, net als ruim 53.000 anderen, iedere week de gratis nieuwsbrief van Historiek:
0
Reageren?x
×