Iedereen kent de vraag “wat eten wij vandaag” En het antwoord is meestal: “een soepje, aardappelen, vlees en groente en een toetje”. De werkelijkheid is vaak grappiger. Want ook al staan wij er niet bij stil, met een bintje, een chateaubriand met bismarckgarnituur en een pêche melba verorberen wij in feite een bord met beroemdheden.
In deze rubriek worden de achtergrondverhalen van diverse culinaire woordmakers beschreven.
In december 1894 toen Margaretha bij een oom in Den Haag woonde, las zij een huwelijksadvertentie en besloot zij te reageren. Hoewel de man uit de advertentie Rudolph Macleod, bijna twintig jaar ouder was, viel Margaretha voor het feit dat hij militair was. Het huwelijk was geen succes en in 1902 werd de scheiding van tafel en bed uitgesproken en besloot Margaretha naar Parijs te gaan.
Oosterse danseres
Na een aanvankelijk moeilijke start als circusartieste en schildersmodel werd Margaretha in 1905 een hit in de Parijse uitgaanswereld. Zij trad op als de oosterse danseres Mata Hari (maleis voor oog van de dag, oftewel de zon) gekleed in niets anders dan een sarong met een met juwelen versierde bustehouder. Vanaf dat moment nam Margaretha’s roem een hoge vlucht. Zij reisde door heel Europa voor optredens in Berlijn, Madrid, Monte Carlo en Wenen. De Eerste Wereldoorlog maakte echter abrupt een einde aan haar carrière als danseres.
Doodstraf
In 1917 werd Margaretha door de Franse Geheime Dienst gearresteerd op verdenking van spionage voor de Duitsers. Zij was onder meer verdacht omdat zij vele militaire minnaars van verschillende nationaliteiten had. Hoewel er geen enkel sluitend bewijs was voor de aanklacht tegen Mata Hari, werd zij in juli 1917 veroordeeld tot de dood.
Tot op heden is geen enkel eenduidig oordeel over Mata Hari te geven. Het proces vond achter gesloten deuren plaats en ook het proces verbaal mocht niet worden gepubliceerd. Pas dit jaar, 100 jaar na haar dood zullen de Franse autoriteiten volledige inzage geven in haar dossier.
Drs Girbe Buist (1955) studeerde Geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen. Na een korte loopbaan in de Volwasseneneducatie werkte hij 25 jaar als adviseur erfgoed bij de Stichting Kunst & Cultuur Overijssel. Eigenaar van het bureau Buistbelevingsprojecten, freelancejournalist en gids. Schrijft boeken en artikelen over regionale geschiedenis en immaterieel erfgoed.
