Dark
Light

Nederlands-Indië / Indonesië- Pagina 10

Nederlands-Indië was van de zeventiende eeuw tot 1949 een kolonie van Nederland, waarin Indonesiërs streden voor onafhankelijkheid, wat uiteindelijk leidde tot de soevereiniteitsoverdracht aan de Republiek Indonesië. Indonesië werd na een bloedige onafhankelijkheidsoorlog in 1949 een onafhankelijke natie. Op deze pagina vind je achtergrondverhalen over de geschiedenis van Indonesië en voormalig Nederlands-Indië.

VOCJapanOnafhankelijkheidsoorlogSoekarnoBersiapMolukkers
Soejono, enkele dagen voor hij in juni 1942 werd benoemd tot minister in het kabinet-Gerbrandy. (Publiek Domein - Nationaal Archief)

Soejono: tragische minister in kabinet-Gerbrandy

De enige Indonesische minister die ooit deel uitmaakte van een Nederlands kabinet was Pangeran Adipati Soejono (1886-1945). Hoewel hij in het Nederlandse openbaar bestuur hoger reikte dan enige andere Indonesiër, was zijn ministerschap tragisch. De hoop die hij koesterde voor zijn geboorteland, werd door zijn collega’s in het Londense kabinet-Gerbrandy de grond in geboord.
Indischmonument.nl

Indië-herdenking heeft nu ook digitaal monument

De Stichting Nationale Herdenking 15 augustus 1945 organiseert jaarlijks de Nationale Herdenking bij het Indisch Monument in Den Haag. Dan wordt de Melati gedragen, de Indische jasmijn als symbool van respect, betrokkenheid en medeleven. Dit symbool vormt nu ook het middelpunt van Indischmonument.nl, het online herdenkingsmonument dat de Stichting Nationale Herdenking vandaag lanceert.
De ministers van het kabinet-Beel I in de Blauwe Zaal op 3 juli 1946

Beel I – Het eerste parlementaire kabinet na de oorlog

Het eerste officiële naoorlogse kabinet, dat aantrad op 3 juli 1946 stond onder leiding van KVP’er Louis Beel. Een zuiderling, afkomstig uit de gemeenteambtenarij, die een zeer belangrijke rol zou spelen in de Nederlandse politiek van de komende decennia. Coalitiepartner van de KVP was de PvdA, waarvan de leider Willem Drees vicepremier (en minister van Sociale Zaken) werd.
Minister John Loudon tijdens een toespraak in 1931

Deftig taalgebruik in officiële Indië-correspondentie 1945-1950

Diplomaten, topambtenaren en bewindslieden zijn goed geschoold en drukken zich schriftelijk keurig uit. Toch is het vanuit het perspectief van 2021 opmerkelijk hoe deftig, soms op het overdrevene af, ze zo’n driekwart eeuw geleden schreven. Grasduinend in documenten over het Indië-conflict (1945-1950) waant de hedendaagse lezer zich geregeld in een andere, vreemde wereld.
Nederlandse militairen in de Republiek Indonesië / Nederlands-Indië

Indië: politioneel optreden? Nee, oorlog

Koppig hield Nederland in de jaren 1945-1950 vol: wat onze troepen in Indië doen, is politioneel optreden voor vrede en veiligheid. Grote operaties waren dus ‘politionele’ acties. Maar achter de schermen lieten autoriteiten in Nederland en Indië dat voor de buitenwereld bedoelde taalgebruik geregeld varen. Onderling repten ze onverbloemd over oorlog.
Voormalig standbeeld van Jan Pieterszoon Coen in Batavia, ca. 1908

Feesten voor de VOC

Naast de verhalencultuur leeft het kolonialisme ook voort in uiterlijk vertoon. Vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw werd de herinnering aan Jan Pieterszoon Coen en zijn daden nieuw leven ingeblazen, ter ondersteuning van de koloniale gebiedsuitbreidingen die onophoudelijk doorgingen en ook bekritiseerd werden. Multatuli kwam in 1860 met Max Havelaar en veroorzaakte een schokgolf. Misschien juist om die
1 8 9 10 11 12 34
×