Franse poolreiziger die in het begin van de twintigste eeuw twee expedities naar Antarctica leidde: Jean-Baptiste Charcot.
Jean-Baptiste Charcot werd op 15 juli 1867 geboren in de voorstad van Parijs Neuilly-sur-Seine. Hij kwam uit een gegoede familie. Zo was zijn vader, Jean-Martin Charcot, een gerenommeerd arts en een van de grondleggers van de neurologie. Jean-Baptiste werd eveneens arts, maar verlangde ook naar het maken van zeereizen.
Tussen 1893 en 1899 kocht hij drie schepen. Deze gaf hij de namen Pourquoi-Pas? (Waarom niet?) I, II en III. Jean-Baptiste Charcot werd aangewezen als de leider van de Franse Antarctische Expeditie. Met een schip genaamd de Français onderzocht hij tussen 1904 en 1907 de westkust van Grahamland, het noordelijkste deel van het Antarctisch Schiereiland. Daarnaast werd er, tevergeefs, gezocht naar de vermiste expeditie van Otto Nordenskiöld.
In 1908 ging een nieuwe expeditie van start. Ditmaal werd er gereisd met het schip Pourquoi-Pas en werden de Bellingshausenzee en de Amundsenzee onderzocht. Tijdens deze expeditie ontdekte Charcot Loubet Land, Marguerite-Baai en het naar hem vernoemde eiland Charcot. In de jaren hierna onderzocht Charcot onder meer oost-Groenland en Svalbard. De Fransman overleed op 16 september 1936 nadat de Pourquoi-Pas schipbreuk had geleden voor de kust van IJsland.