Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO)

De PLO, de afkorting van Palestine Liberation Organization ofwel Palestijnse Bevrijdingsorganisatie, is een beweging die streeft naar een onafhankelijke Palestijnse staat in het Midden-Oosten. Een korte geschiedenis van deze beweging.

Oprichting en ontwikkeling van de PLO in 1964

De PLO kwam tot stand op 28 mei 1964. Het initiatief voor de oprichting van de PLO was genomen in Caïro door Gamal Abd-el Nasser, de president van Egypte. Zijn streven was om de Palestijnen op de Gazastrook een stem te geven in de panarabistische beweging.

Een belangrijke reden voor de oprichting van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie was de oprichting van Israël in 1948, die ertoe leidde dat ruim 750.000 Palestijnen van hun geboortegrond verdreven werden of die verlieten. Deze Palestijnen raakten verspreid over diverse landen, waaronder Jordanië, Libanon, Syrië en Egypte.

Aanvankelijk domineerde Egypte de PLO, maar na de Zesdaagse Oorlog (1967) infiltreerde de beweging Fatah onder Yasser Arafat de PLO en werd Arafat, in 1969, de leider van de organisatie. Tot Arafats dood in 2004 was hij als voornaamste leider het gezicht van de PLO. Onder Arafat begon de PLO Israël te bestoken met raketten. Aanvankelijk gebeurde dit vanuit Jordanië, maar in 1971 verhuisde de PLO vanwege Israëlische tegenaanvallen noodgedwongen naar Libanon. In 1982 verhuisde het hoofdkwartier van de PLO naar Tunesië, nadat Israël tijdens de Libanonoorlog de PLO uit dat land verdreven had.

Erkenning

Na de Jom Kippoeroorlog van 1973, die tot Israëlisch gezichtsverlies leidde, zette de PLO in op een tweestatenoplossing. De PLO ging vanaf dit moment meer voorde dialoog dan voor geweld als oplossing voor de Palestijnse kwestie. De gebieden die de Palestijnen in 1967 op Israël veroverd hadden, zouden grondgebied van de Palestijnse staat moeten worden. Belangrijk voor de PLO was de erkenning die de beweging op 14 oktober 1974 kreeg van de Verenigde Naties. Per resolutie werd de PLO toen erkend als de enige legitieme representant van het Palestijnse volk. In november van dat jaar gaven de Verenigde Naties de PLO de waarnemersstatus binnen hun organisatie.

In 1987 kwam de Palestijns-islamistische verzetsgroepering en latere politieke beweging Hamas tot stand. Hamas was geen onderdeel van de PLO en werd een belangrijke concurrent van onder meer Fatah, de seculiere verzetsgroepering van de PLO waarbij ook Palestijnse christenen zich konden aansluiten.

Eerste en Tweede Intifada

Een verschijnsel dat onlosmakelijk met de PLO verbonden is, zijn de twee intifada’s tegen Israël. Intifada’s waren opstanden van Palestijnen tegen Israël, in de Gazastrook en op de Westelijke Jordaanoever. De Eerste Intifada duurde van 1987 tot 1993, toen de Oslo-akkoorden gesloten werden. De Tweede Intifada begon in 2000 en ging door tot 2005.

Boek: Een open zenuw. Nederland, Iraël en Palestina
Leestip: Korte geschiedenis van Hamas – Palestijns-islamitische beweging
Interessant is ook: Hezbollah: politieke partij en militante beweging

Bronnen