Willem II van Engeland, koning van Engeland die regeerde van 1087 tot 1100. Zoon van Willem I de Veroveraar. Bijgenaamd Rufus (roodharige).
Willem II van Engeland werd rond 1060 geboren als zoon van Willem I de Veroveraar, koning van Engeland en hertog van Normandië, en dienst gemalin Mathilda van Vlaanderen. Hij had twee oudere broers Robert Curthose en Richard van Bernay. Laatstgenoemde overleed echter rond 1087. Nadat Willem I de Veroveraar in 1087 was overleden werd de erfenis hierdoor verdeeld tussen Robert en Willem.
Willem werd koning van Engeland en zijn broer Robert werd de nieuwe hertog van Normandië. Kort nadat Willem was geïnstalleerd als koning van Engeland probeerde een groep edelen hem met steun van de bisschop van Bayeux van de troon te stoten ten gunste van Robert van Normandië. Willem II van Engeland wist deze opstand echter neer te slaan en zijn macht definitief te vestigen.
Deze Engelse koning is de geschiedenisboeken ingegaan als een tiranniek en bij de bevolking weinig geliefd leider. Dit onder meer doordat hij zware belastingen instelde en kerkbezit plunderde.
Investituurstrijd
Onder de regering van Willem II brak in Engeland de investituurstrijd uit, een felle strijd tussen kerk en staat. De koning kwam in deze periode hevig in conflict met Anselmus, de aartsbisschop van Canterbury. De koning dwong deze aartsbisschop in 1097 Engeland te verlaten. Pas na de dood van de koning kon hij terugkeren naar Engeland.
Willem II voerde oorlog tegen Wales en Schotland en viel in 1096 Normandië binnen. Zijn broer Robert was op dat moment op kruistocht. Vier jaar later (1100) overleed hij tijdens een jachtpartij. Hij werd dodelijk getroffen door een pijl. Of hij vermoord werd of dat hem om een ongeluk ging is onduidelijk. Zijn jongere broer Hendrik volgde hem op als koning van Engeland. Willem II werd begraven in de Kathedraal van Winchester.