In Brussel, bovenaan de trappen van de Baron Hortastraat, prijkt het marmeren standbeeld van Augustin Daniel Belliard, de officier en latere ambassadeur die een belangrijke rol speelde bij het ontstaan van België.
Een biografie
Begin negentiende eeuw werd Belliard tot divisiegeneraal benoemd en als militair gouverneur van het Dijledepartement naar Brussel gestuurd. In 1804 keerde hij terug naar Frankrijk en nam kort daarna tijdens de Derde Coalitieoorlog deel aan de Slag bij Austerlitz. Vervolgens leverde hij strijd tegen de Pruisische troepen van Frederik Willem III in de Slag bij Jena. Nadien onderscheidde hij zich samen met Joachim Murat (1767-1815), de zwager van Napoleon (1769-1821), tijdens de Spaanse campagne en later gedurende de Russische veldtocht.
Toen in mei 1814 Napoleon noodgedwongen in ballingschap vertrok naar het eiland Elba, belette dat Belliard niet om in dienst te treden van Lodewijk XVIII (1755-1824). Toen Napoleon het jaar daarop met enkele getrouwen opnieuw Parijs binnentrok, schaarde hij zich weer onder de banier van de keizer. Na de Slag bij Waterloo en de definitieve troonsafstand van Bonaparte werd Belliard op bevel van Lodewijk XVIII voor zijn deelname aan de Honderd Dagen van Napoleon 1 gevangen genomen en opgesloten. Na verscheidene maanden opsluiting werd hij in vrijheid gesteld. Belliard trok zich hierna grotendeels terug uit het openbare leven.
Achter de schermen
Bij het uitbreken van de Belgische revolte was Belliard de stuwende kracht achter de schermen. Hij kreeg het onder meer voor elkaar dat Lodewijk Filips tijdens de woelige septemberdagen Franse troepen naar Brussel stuurde, om samen met de Belgische revolutionairen te beletten dat het Hollandse leger, aangevoerd door prins Frederik van Oranje-Nassau (1797-1881), opnieuw de controle zou verwerven over het opstandige Zuiden. In augustus 1831, met wat de geschiedenis zou ingaan als de “Tiendaagse Veldtocht”, probeerde koning Willem I (1772-1843) nog om via wapengeweld België te heroveren, maar de dreiging van een Franse militaire interventie dwarsboomde deze plannen.
Eind januari 1832, toen Belliard na een onderhoud met koning Leopold I (1790-1865) het Koninklijk Paleis verliet, kwam Belliard ten gevolge van een beroerte plots te overlijden. Hij werd kortstondig begraven op het kerkhof van Laken2, maar al in maart van datzelfde jaar werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar Parijs, waar hij met gepaste hulde op de begraafplaats van Père Lachaise zijn laatste rustplaats kreeg.
Het Brussels eerbetoon aan Belliard
Overzicht van bezienswaardigheden in Brussel
Boek: Een geschiedenis van België – Voor nieuwsgierige kinderen (en hun ouders)
2 – Een sobere cenotaaf op het kerkhof van Laken is daar nu de enige herinnering aan Belliard.
3 -De akte verwijst naar het “Verdrag der XVIII artikelen” waarbij in 1830 door de grote Europese mogendheden de scheiding wordt geregeld tussen de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden.