Op 3 oktober 1969 werd het hoogste gebouw van Duitsland ingehuldigd, de televisietoren (Fernsehturm) op de Alexanderplatz in Oost-Berlijn. De toren moest triomf uitstralen en symbool van superioriteit worden van de socialistische Duitse Democratische Republiek (DDR). Maar iets zat de partij-leiding vanaf het begin dwars...
Tussen 1949 en 1990 waren er twee Duitslanden. Terwijl het ene Duitsland een succesvolle economische en democratische grootmacht is, is het andere Duitsland geschiedenis. In 1990 kwam de Duitse Democratische Republiek (DDR) ten einde en werd het grondgebied ervan onderdeel van de Bondsrepubliek. In de publieke herinnering aan de communistische natie overheerst het negatieve.
Toen Walter Ulbricht in juli 1950 het vijfjarenplan aankondigde, had hij nog gepocht dat ‘als eenmaal de oorlogsschade was hersteld, de levensstandaard van dit vooruitstrevende Duitsland die van het imperialistische Duitsland zou overtreffen’. Begin 1953 riep hij zijn volk echter op om zuinig aan te doen.
Oost-Berlijn, 3 februari 1952. De Oost-Duitse premier Otto Grotewohl legt met drie hamerslagen de eerste steen voor het eerste flatgebouw aan de Stalinallee. Een kleine tien jaar later wordt de 'socialistische straat' tijdens een geheime nachtelijke operatie omgedoopt tot Karl-Marx-Allee.
Op het moment dat de NAVO plannen had om in West-Duitsland een tweetal raketgordels te installeren, maakten de Russen en Oost-Duitsers plannen voor sabotageacties tegen belangrijke militaire objecten in dat West-Duitse achterland.
Wat houdt collectivisering precies in en hoe kreeg dit proces in hoofdlijnen vorm in de communistische landen Sovjet-Unie, China en de DDR?
In dit artikel een terugblik op de turbulente geschiedenis van de socialistische luchtvaartmaatschappij Interflug. Deze vliegtuigmaatschappij van de DDR ontstond uit het Oost-Duitse deel van Lufthansa. Na de eenwording in 1991 werd het verlieslijdende bedrijf al snel opgeheven.
Een spectaculair geval van verraad vond plaats in de DDR. Een (dubbel)agent van de Stasi liep in 1979 met een koffer vol geheimen over naar het Westen. Waar in West-Duitsland de champagneflessen werden ontkurkt, knarsten de tanden in de DDR.
Na het verdwijnen van de DDR in 1990 werden de autoriteiten ook geconfronteerd met de vraag: wat te doen met het oude DDR-geld, de DDR-Mark of Ostmark geheten? Uiteindelijk besloot men het geld te begraven...
In 1966 stortte in de Stößensee bij West-Berlijn een Russische JAK-28P neer. Voor de westelijke geallieerden was dit een buitenkans. Men kon nu namelijk een Sovjet-vliegtuig van heel dichtbij bestuderen.
Op de Glienicker Brücke in Berlijn werden tijdens de Koude Oorlog verschillende keren spionnen uitgewisseld. De overgangsplaats kwam daarom ook wel bekend te staan als 'de spionnenbrug'.
Een voor velen vrijwel onbekend fenomeen tijdens de Koude Oorlog waren de militaire liaison-missies van de vier geallieerde overwinnaars in het na-oorlogse West- en Oost-Duitsland. Vrijwel onbeperkt konden militaire eenheden van de overwinnaars elkaar in hun bezettingszones inspecteren.
De opbouw en het einde van een eigen vliegtuigindustrie in de Duitse Democratische Republiek (DDR) was nauw verbonden met het in Dresden gebouwde straalverkeersvliegtuig “Baade 152”. Het was de trots en de hoop van de vliegtuigbouwers in de nog jonge republiek.
Vol verbazing, ongeloof, bewondering en jaloezie keek de wereld toe naar sporters uit de Duitse Democratische Republiek (DDR). Een klein land met ongeveer 16 miljoen inwoners grossierde in medailles en stak grote sportwereldmachten naar de kroon.
In september 1969 kondigde de zender RIAS-Berlin een sensatie aan: ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van de Duitse Democratische Republiek (DDR) zouden de Rolling Stones een concert in West-Berlijn geven. Bij de Stasi werd alarm geslagen.
Een rode koffer van voormalig Stasi-baas Erich Mielke bevatte voor DDR-leider Erich Honecker explosief materiaal.
De Duitse Democratische Republiek (DDR) heeft sedert haar bestaan voortdurend gestreefd naar internationale erkenning. Het land zocht naarstig naar medestanders, vooral in de Derde Wereld.
Precies 70 jaar geleden deed Sovjet-leider Jozef Stalin een opmerkelijk voorstel. Hij stelde voor de beide Duitslanden te herenigen. Maar dit herenigde Duitsland mocht dan géén lid worden van een militair bondgenootschap, lees: de NAVO.
Jaren van hun leven hebben ze met een fantoom doorgebracht. De man van wie ze dachten dat hij hen liefhad en begeerde, handelde ijskoud in opdracht van de Oost-Duitse Staatsveiligheidsdienst (Stasi). Zijn affectie en hartstocht waren cynische misleiding met als doel hen in het net van de Stasi te strikken.
De academisering van medewerkers behoorde tot de kerndoelen in de geschiedenis van de Stasi. De dienst wilde een krachtig en goed opgeleid kader en daarvoor had het in 1951 te Potsdam de Schule des MfS opgericht, die in 1955 werd herbenoemd tot Juristische Hochschule.
Van 13 juni tot 7 juli 1974 vond in de Bondsrepubliek Duitsland het WK-voetbal plaats. Het team van de Duitse Democratische Republiek (DDR) kwalificeerde zich in 1974 voor het eerst (en voor het laatst) voor een eindronde en werd in een poule geloot met Australië, Chili en uitgerekend de “klassenvijand”, de Bondsrepubliek Duitsland.
